Na zijn humaniora heeft Tobias Zielony gewerkt als camera- en fotograafassistent. Hij heeft communicatie-design gestudeerd in Berlijn, alsook documentaire fotografie aan de University of Wales. In 2001 heeft hij zijn studies beëindigd met een thesis over de jongeren die onder politieavondklok zijn geplaatst in Bristol. Vervolgens heeft hij de klas van Timm Rautert vervoegd aan de Hochschule für Graphik und Buchkunst van Leipzig. In 2004 heeft hij zijn diploma behaald met het langetermijnproject ‘Behind the Block’, gewijd aan jongeren in Bristol, Newport, HalleNeustadt en Marseille. In 2006 was hij de kandidaat-assistent van Timm Rautert.
Tobias Zielony heeft in talrijke werken de manier van doen en ontmoetingsplaatsen van jongeren gedocumenteerd. Hij heeft, vaak ‘s nachts, jongeren geobserveerd in de buitenwijken van grote moderne steden. Het onderzoek naar de wijze waarop de foto’s hun respectievelijke milieus in scène zetten en waarin ze de authentieke cultuur van de ‘jongeren’ voor de camera weergeven, doet zijn werken heen en weer bewegen tussen authentieke snapshots, berekende enscenering en documentatie. Een constante in zijn werk is de nadruk op het onzichtbare. De duisternis versterkt vaak het isolement van de gefotografeerde onderwerpen ten opzichte van hun omgeving, omdat de jongeren ‘s nachts vaak als enigen de openbare ruimte inpalmen.
Voor zijn serie ‘Big Sexyland’ heeft Zielony voor de eerste maal gewerkt met een infraroodfilm en -flitser, onzichtbaar voor het blote oog, waarbij hij jonge mannen benadert die hun kost verdienen aan de rand van de maatschappij, door zich te prostitueren en drugs te verkopen. Zo zijn er grofkorrelige zwart-witfoto’s, omgezet op kleurenpapier, ontstaan in de parken en in een pornocinema. De vluchtigheid van de kleur werd aldus behouden. De voyeuristische dubbelzinnigheid van de fotografie als misdaad bevestigt de criminalisering van het gefotografeerde subject. Zielony weerlegt net die onderwerping en criminalisering op het vlak van het werkelijk zichtbare. De toeschouwer ziet immers geen enkele misdaad, integendeel, hij ziet perfect ongevaarlijke clichés. Zo maakt de fotograaf ons attent op net die dode hoeken van de maatschappij die zich aan de controle hebben onttrokken. In het medium fotografie en zijn technische uitvoering, bevorderen de foto’s meer de verbeelding en de speculatie dan wat ze tonen. Zo vormt de toeschouwer zich een beeld over wat een dergelijk leven inhoudt. In dit werk weerspiegelt het verlies aan controle zich op verschillende niveaus: dat van de media, door technieken die de nacht kunnen doorboren, en op sociaal vlak, door het zien van taboes die zich aan onze waarneming onttrekken.
