De ontwerpen van Lisa Brice lijken even vertrouwd als symbolisch. Maar als men ze van dichterbij bekijkt, veroorzaken ze nochtans een onbeschrijflijk gevoel van ongemak. De kunstenares maakt zich de materialen, of vormen, uit het dagelijkse leven eigen en ontwricht ze om ons beter te destabiliseren in onze verhouding tot het gewone. Haar werken zijn lieflijk, maar tegelijk ook scherp, en nodigen uit om over de veiligheid van zijn huis na te denken. De hier voorgestelde installatie toont een gezellige huiselijke haard. Als men echter van dichterbij kijkt, lijkt het niet echt de belichaming van de geschikte schuilplaats voor een kalm en idyllisch leven. Zo zijn de meubels gemaakt van stalen mazen volgens een snijtechniek die doet denken aan de knowhow van inbrekers. Op de deurmat staat de vermelding ‘alarm aangezet’?. De moltonhoofdkussens zijn geborduurd met de telefoonnummers van de belangrijkste publieke en privébewakingsdiensten… Allemaal tekens die ons voortdrijven in een ultrabeveiligd script dat gewoon is geworden. Lisa Brice onderzoekt onze verhouding tot die nieuwe neurose, die escalatie die de openbare veiligheid bevordert, en die even absurd als onvermijdelijk kan lijken.
